Seguidores

jueves, 27 de septiembre de 2012

Vide cor meum - Patrick Cassidy (y Dante)




En otra de mis búsquedas ''yutuberas'' me encontré con esta preciosidad; Vide cor meum (''Mira mi corazón'' en latín) se trata de una hermosa composición del compositor irlandés Patrick Cassidy (1956-~). Es una aria basada en un poema de Dante Alighieri, A ciascun'alma presa e gentil core, de la misma opera prima del poeta, La Vita Nova. Deliciosa, por cierto. Trenta y un sonetos para perderse en la noche y encontrarse con el alma. Lo curioso de esta aria tan inmensa es que ha aparecido en el Séptimo Arte en dos ocasiones: la primera vez fue en Hannibal (2001) y la segunda en el filme pseudohistórico El Reino de los Cielos (2005).

martes, 25 de septiembre de 2012

Sólo bajo tus pies se veía la noche.

El poeta al ego...

Sólo bajo tus pies se veía la noche.
Sólo bajo tus manos veía mi alma.
Sólo bajo tus venas veía mis venas.
Sólo de mi boca supiste que tenías un hermano,
pero no lo pudiste ver. Ahora que no estás sola lo ves.


Texto de Jordi Rodríguez Serras.

                                                       

File:William-Adolphe Bouguereau (1825-1905) - Young Woman Contemplating Two Embracing Children (1861).jpg
Mujer joven contemplando dos niños abrazándose, W.A. Bouguereau 
(1861)

viernes, 21 de septiembre de 2012

Postrer crónica de verano... El vínculo dorado

   A mis primos Ana y David.

   Un lloro, un abrazo,
   un beso y un consuelo.
   Un vínculo dorado. Risueño.
   Un lazo que sabe a sangre
   joven y húmeda por la noche.
   Una despedida cerca de ser
ignorada, una mano que la alcanza.
Un verso presto a ser
dormido, junto a las higueras.
La undécima ilusión se vierte en la tez.

                                           Asegur (Las Hurdes), 26-8-2012.
                                           Texto de Jordi Rodríguez Serras.

A la mañana siguiente, cielo, tul de encanto...

lunes, 17 de septiembre de 2012

La sonrisa sin gato





Versos oscuros, tiempo oscuro,
situaciones absurdas...
la culpa la tiene el gato.
Un gato negro y maléfico.

Mira como ríe el gato famélico.
Ampliando su sonrisa, al pasar
la joven de Alicia,
el Gato de Cheshire.

                                    14 de setiembre, 2012.
                                    Texto de Jordi Rodríguez Serras.

sábado, 15 de septiembre de 2012

''Pastanagues'' por entradas


La crisis está en todas partes. Nada nuevo bajo el sol. Todos sabemos que la recién estrenada subida del IVA agudiza el tono fullero de la situación económica, especialmente en el ámbito cultural. ¡Es de vergüenza
nacional que suba el IVA del 8 al 21 % incluso para los espectaculos! No me gusta ser crítico, puesto que la cosa está muy roja, fría y ambivalente, pero yo no lo puedo evitar. Parece que la cultura está pasando por otra gran turbulencia, ayuda pensar que siempre habrá una cúpula dorada ante tanta lobreguez...

Mas en estos tiempos tan convulsos -que ya empiezan a asemejarse a un bucle temporal (recordemos que la historia se repite más que las aceitunas)- aflora la picaresca y benevolencia entre iguales del sector. Aire freco entre tanto humo... Un caso de esta índole ocurre en el teatro municipal de Bescanó (Girona); en clara protesta por la subida del IVA, la entidad ha hecho saber que para la programación de otoño
NO VENDERÁN SINO ZANAHORIAS EN VEZ DE ENTRADAS (intuyo que por tiempo limitado).
¡Compre ya su zanahoria por trece o quince euros y le ''regalamos'' una entrada!


Enlace web a la entidad: http://www.teatrebescano.cat/index.php

Conoce un poco más notícia! : http://www.lavanguardia.com/local/girona/20120913/54350167025/bescano-girona-zanahorias-en-lugar-de-entradas-teatro.html


Tiempos de carlotas.                                        foto extraída de: La Vanguardia.


jueves, 13 de septiembre de 2012

Retrospectiva



Me miré al beber la hierba negra
del daguerrotipo arrancado a tientas,
deshaciéndose en múltiples grietas
como una boca intempestiva
que no para quieta.

Me encerré en mi habitación,
y a lo largo de lánguidas horas
mis versos se condensaron
como cuaja el apio junto al río.

Y cuando leí el fruto de mi meollo,
unas pocas estrofas de imponente retoño,
de mí se apoderó una vaga sensación
de orgullo y bienestar.

Mis males se fueron para dejar sitio
a otros fuegos.

                                Hostalric, noviembre/diciembre de 2011.
                               Texto de Jordi Rodríguez Serras.

----------------------------
Nota: Creo recordar que estos versos fueron concebidos a finales del año pasado, o puede que un pelín antes, tal vez por noviembre... bueno, tanto da. Hummm, tengo la certeza que, con el tiempo, he ido escribiendo menos poemas (en todo lo que llevo de 2012 mi colección no supera las veinte páginas) pero en contraste al menos son más depurados (y agradables a la vista). 

miércoles, 12 de septiembre de 2012

Lorca, la serie de televisión basada en la vida del poeta.


Hasta hace pocos días -semanas- en La 2 de Televisión Española se ha vuelto a emitir aquella hermosa serie  (de 1987) basada en la vida del hermoso y trágico poeta granadino Federico García Lorca (1898-1936), en la que invita al espectador a conocer un Lorca cercano, que ama y sufre por amor, que escribe versos más para sus amigos que para darse a conocer publicándolos, un Lorca sereno con la mente repleta de coplillas y mariposas, de su más cándida infancia al funesto pelotón de fusilamiento.
Majestuosa la interpretación del británico Nickolas Grace, aunque un pelín sobreactuada en algunas escenas, todo hay que decirlo, como, para dar un ejemplo:  la manera de comportarse de su personaje; el mismísimo Federico se nos muestra como muy amanerado -o más bien parece demasiado sensible- cuando en realidad (no la realidad como vemos en la ficción) tenía un carácter y ademanes bastante resueltos.

-Conjunto de enlaces a RTVE.ES, para ver el primer capítulo, Impresiones y paisajes (1903-1918):

http://www.rtve.es/alacarta/videos/lorca-muerte-de-un-poeta/lorca-muerte-poeta-impresiones-paisajes-1903-1918/1513920/

-Segundo capítulo: La residencia (1918-1923):

http://www.rtve.es/alacarta/videos/lorca-muerte-de-un-poeta/lorca-muerte-poeta-residencia-1918-1923/1513924/

-Tercer capítulo: El amor oscuro (1925-1928):

http://www.rtve.es/alacarta/videos/lorca-muerte-de-un-poeta/lorca-muerte-poeta-amor-oscuro-1925-1928/1518737/

-Cuarto capítulo: El llanto (1929-1935):

http://www.rtve.es/alacarta/videos/lorca-muerte-de-un-poeta/lorca-muerte-poeta-llanto-1929-1935/1518740/

-Quinto capítulo: Una guerra cívil (1935-1936):

http://www.rtve.es/alacarta/videos/lorca-muerte-de-un-poeta/lorca-muerte-poeta-guerra-civil-1935-1936/1523732/

-Sexto y último capítulo de la serie: La muerte (1936):

http://www.rtve.es/alacarta/videos/lorca-muerte-de-un-poeta/lorca-muerte-poeta-muerte-1936/1523748/

lunes, 10 de septiembre de 2012

Més vida que mai



A les hortes s'hi sent més vida que mai; insectes
que porten en el seu si l'esperma de la tardor,
senglars que roden i roden el nas pel subsòl,
gats que s'alliberen de llurs cadenes minvants
i moren esclafats i erts.

A les hortes s'hi veu més vida que mai;
moros, negres i cristians pispen a l'hortolà,
encara que ningú ho entengui.

Encara que ningú ho entengui, la riera
ja no fa córrer el capvespre i tampoc rega
les poques plantes que queden a l'abast.
A l'atziaga conca s'hi gita l'humus.


                               
                                 Hostalric,  6-9-2012
                                 Text de Jordi Rodríguez Serras. 

---------------------------------------------
Sembla ser que la situació econòmica s'està agreujant massa, car durant la meva estada a Las Hurdes, a Hostalric hi va ocòrrer un seguit de robatoris en els horts propers a la riera. El meu avi, quan ja vaig tornar a casa, em va demanar que escrigués un poema en el que fes menció d'aquest episodi tan lamentable. Doncs, aquí està!
--------------------------------------------

sábado, 8 de septiembre de 2012

Proximamente... en La piedra que horada la lluvia.



He decidido que publicaré, al fin, un relato (como mínimo) referente a un personajillo entrañable que me encontré durante mi estancia en Las Hurdes. Escribí sobre ese hombre, El albardero de Casarrubia. Sólo hay que revisar los más que posibles gazapos ortográficos del escrito...

¡Así que está dicho, a finales de este mes, si tengo el tiempo a mi favor habrá un relato en este humilde blog!


jueves, 6 de septiembre de 2012

'Pseudohaiku' de agosto (Philos)


Caperucita roja, ¿no te veremos más?

~Evaristo Carriego~ (1883-1912)



Niña bonita crece
todos los días.
  Pronto la amarán.


                     Asegur (Las Hurdes), 25-8-2012.
                     Texto de Jordi Rodríguez Serras.